CIELĘTA

Leczenie biegunek u cieląt

Biegunki u cieląt mogą być wywoływane różnymi czynnikami które są nieraz bardzo trudne klinicznie do rozróżnienia dlatego podejście do leczenia musi być kompleksowe i powinno obejmować:

• uzupełnienie niedoborów płynów ustrojowych
• skorygowanie równowagi kwasowo-zasadowej
• zapewnienie odpowiedniej energii
• ułatwienie procesu regeneracji uszkodzonego nabłonka jelit
• w przypadku zakażeń bakteryjnych eliminacja ich z jelit i krwi
• w przypadku podejrzewania choroby wirusowej podanie leków przeciw wirusowych

Nawadnianie jest najważniejszą sprawą w leczeniu. Można je wykonywać doustnie lub dożylnie , czasami podskórnie czy dootrzewnowo. Jeśli mamy jeszcze zachowany odruch ssania zalecane są płyny doustne. Optymalny płyn doustny powinien być osmolarny, zawierać sód, być źródłem substancji alkalizujących i energetycznych oraz zawierać probiotyki i substancje stymulujące odnowę nabłonka jelitowego.
Leczenie cieląt silnie odwodnionych wymaga dożylnego podawania znacznych objętości roztworów izotonicznych np. płynu Ringera.

Nie jest to proste gdyz wymagałoby to stałego nadzoru nad kroplówką w ilości kilku litrów i przez długi czas . Często niedopilnowanie odpowiedniego nawodnienia jest przyczyną śmierci gdyż mało kto ma czas opiekowac się cielakiem przez cały dzień. Wizyta lekarza weterynarii i podanie odpowiednich leków bez pomocy rolnika który będzie czuwał nad odpowiednim dopajaniem nie wystarczy.

Nie da się wyleczyć silnej biegunki jednym zastrzykiem i niskim kosztem. Tu potrzeba działania na wielu płaszczyznach.

Pamiętajmy że cielę z biegunką musi mieć zapewniony komfort cieplny więc zalecane jest przeniesienie do ciepłego pomieszczenia lub zawieszenie lampy grzewczej.

Zakażenia cieląt bakterią Mannheimia Haemolytica

Bakteria ta stanowi bardzo ważny czynnik zakaźny syndromu oddechowego bydła. Uważna jest za jedną z głównych przyczyn strat w hodowli młodego bydła. M. haemolytica zaliczana jest do bakterii warunkowo chorobotwórczych która zasiedla drogi oddechowe cieląt i przy zachowaniu równowagi w organizmie nie wywołuje zaburzeń zdrowotnych.

Bardzo często jednak pod wpływem niekorzystnych warunków środowiskowych, stresu np. w wyniku transportu łatwo dochodzi do osłabienia odporności i przenikania tych bakterii do płuc. Najczęściej wywiązuje się włóknikowe zapalenie płuc . Często bakteria ta powoduje także powikłania pogrypowe.

Najczęściej do zapobiegania tej chorobie używa się odpowiednich szczepionek profilaktycznych. W skład takich szczepionek oprócz Mannheimii wchodzą najczęściej również inne patogeny tak żeby przy okazji podnieść odporność cieląt także na inne zarazki. Żeby nowonarodzone cielę miało dobrą odporność dobrze jest zaszczepić jego matkę przed porodem aby z siarą przedostało się do cielęcia jak najwięcej przeciwciał . Cielęta możemy szczepić od 2 tyg. życia dwukrotnie co 3 tyugodnie.

Należy podkreślić ze nie ma jednej szczepionki na wszystkie choroby płucne cieląt. Czasami trzeba zastosować dwie różne aby uchronić zwierzę przed bakteriami czy wirusami obecnymi w oborze. Na pewno zaszczepione cielęta odpłacą się nam większymi przyrostami i wyższą wydajnością mleczną w przyszłości.