TRZODA CHLEWNA

Powinniśmy zwrócić uwagę przede wszystkim na stres społeczny macior żeby przez 28 dni po kryciu pozostawały w pojedynczych kojcach . Zwierzęta musza mieć odpowiednia ilość paszy i wody. Słaba kondycja loszek i zbyt młody wiek pierwszej inseminacji również mają wpływ na mało liczny miot. Musimy zwrócić także uwagę na odpowiednią wentylację , zbyt duże zagęszczenie w kojcach grupowych, kondycję pierwiastek, odpowiednią ilość witamin w paszy , zabezpieczenie paszy przed toksynami grzybiczymi . W upalne dni w celu zabezpieczenia loch zwierząt przed stresem cieplnym warto dodawać do paszy witaminę C.

Loszki remontowe – sukces w chlewni

Chcąc dobrze wybrać loszkę do dalszej hodowli musimy zadbać już o o jej matkę bowiem jak przeżyje ona najtrudniejsze okresy swojego życia tj. okołoporodowy i okołoodsadzeniowy zależy jej dalsze życie oraz jej produktywność.

Przeznaczone do dalszej hodowli loszki powinny pochodzić od matek które odchowują minimum 12 prosiąt oraz pochodzić z miotów gdzie liczba loszek przewyższa liczbę knurków.

Loszki w dniu odsadzenia przechodzą pierwszą selekcję . Muszą ważyć w 28 dniu min. 7.5 kg oraz mieć przynajmniej 14 prawidłowo rozmieszczonych sutków. Drugą selekcję przechodzą w wieku około 3 miesięcy. Muszą być cały czas zdrowe i mieć dobre przyrosty. Do około 130 dnia żywimy paszą grower a następnie finiszer. Od 150 dnia podnosimy poziom energii . Pasza musi zawierać dużo witamin oraz mikro i makroelementów do budowy kośćca . Szczególnie ważny jest odpowiedni poziom Wit. E i Selenu. Specjalna pasza którą można zamówić w naszym gabinecie będzie spełniała te kryteria.

Zwierzęta do dalszej hodowli muszą mieć także odpowiednią ilość miejsca oraz dobre warunki zoohigieniczne żeby do uzyskania wagi około 100 kg przyrastały około 650 g dziennie .Do tego czasu nie powinny mieć kontaktu z knurem . Muszą mieć także odpowiednia ilość światła przez 16godz. na dobę . Od około 140 dnia stymulujemy loszki doprowadzając do nich knura z innego pomieszczenia. Wszystkie samice które w ciągu pierwszego miesiąca kontaktu z knurem wykazały objawy rujowe zazwyczaj są bardzo dobrym materiałem reprodukcyjnym . Optymalnym terminem pierwszej inseminacji jest czas kiedy mają one 210-230 dni i masę ciała w granicach 135-145 kg.

Stymulacja rui u świń

Często przyczyną problemów w rozrodzie świń jest nie brak samej rui lecz występowanie tzw. cichych rui . Przyczyn tego stanu jest bardzo wiele i są niezwykle różne. Jest to bardzo skomplikowane zagadnienie . Wprowadzając do stada młode loszki musimy zdać sobie sprawę , że nie mogą to być zwierzęta wybrane z tuczników. Materiał na loszki musi być odpowiednio wcześnie wybrany i żywiony . Optymalny czas krycia loszki to wiek powyżej 220 dni i waga ok. 130-140 kg , najlepiej w 3 obserwowanej rui . Pomieszczenie powinno być odpowiednio duże zapewniające ruch, jasne o odpowiedniej temperaturze i wilgotności oraz ze sprawnie działająca wentylacją. Bardzo ważny jest też stały dostęp do wody z poideł smoczkowych o przepływie 2 litrów/ min.

Stymulując ruję u świń na początku powinniśmy zwrócić uwagę na naturalne, biologiczne metody które polegają na wykorzystaniu czynników środowiska zewnętrznego. Bardzo dobrze działa poprawa żywienia po krótkotrwałej głodówce. Polega to na żywieniu loch i loszek do syta paszami o optymalnej ilości białka strawnego ,energii, witamin i minerałów. Są to tzw. pasze flushingowe. W sytuacjach niedoborów witaminowych korzystne jest zastosowanie witamin A. D3, E, selenu czy beta karotenu. W praktyce sprawdza się także poddawanie samic stresowi manipulacyjnemu polegającemu na transporcie świń, zamianie kojców, mieszanie loszek z różnych kojców czy wypuszczaniu zwierząt na zewnątrz kojców na kilka godzin . Ruja powinna wystąpić ok. 5-8 dni po tych zabiegach.

Bardzo ważnym a niedocenianym czynnikiem jest światło. Świnie są często trzymane w ciemnych pomieszczeniach o słabym natężeniu światła a szyby często są bardzo brudne. Aby locha lub loszka prawidłowo pokazała ruję wymagana jest stymulacja światłem o natężeniu 150 luxów przez 14-16 godz. Można to uzyskać zapalając na czas stymulacji rui nad zwierzętami lampy jarzeniowe o odpowiedniej mocy.

Kolejnym a wg. niektórych najważniejszym elementem jest kontakt loch ,loszek z knurem.

Knur powinien być wprowadzany do ich kojców 2 razy dziennie na ok. 5 minut. Kontakt knura przez druty kojca gdy nie ma on bezpośredniego kontaktu z samicami jest znacznie mniej efektywny. Gdy w gospodarstwie nie ma knura można posiłkować się syntetycznymi feromonami typu „ zapach knura” które również stosujemy 2 razy dziennie .

Ostatecznie gdy wyżej wymienione sposoby zawiodą należy wezwać lekarza weterynarii który poda odpowiednie preparaty hormonalne w zastrzyku lub ustali zgodnie z aktualną specjalistyczną wiedzą dalszy sposób postępowania.

Biegunka warchlaków – adenomatoza

Adenomatoza jest chorobą wywoływaną przez bakterie Lawsonia Intracelularis.

W Polsce jest to choroba szeroko rozpowszechniona która występuje prawie w każdej chlewni.
Może występować w formie klinicznej ( objawowej) w postaci ostrej przebiegającej z krwawą biegunką gdzie kał jest ciemny z czerwono czarnymi smugami które brudzą okolice odbytu, lub przewlekłej gdzie biegunka ma różnokolorowy odcień . Może tez występować w w formie podklinicznej przebiegającej bez objawów chorobowych tj. bez biegunki.
Adenomatoza jelitowa jest bardzo kosztowna . Nawet lekka infekcja prowadzi do strat na poziomie 7-9 zł/ sztukę . W ciężkich przypadkach jeszcze więcej a nawet może doprowadzić do śmierci .
W związku z różnorodnością biegunek rozpoznanie choroby nie jest takie proste .
W rozpoznaniu choroby oprócz wnikliwej obserwacji duże znaczenie ma także pobieranie krwi i kału do badań laboratoryjnych. Specyficzne przeciwciała pojawiają się zwykle 2 tygodnie po kontakcie z bakterią . Dzięki temu możemy dowiedzieć się kiedy nastąpiło zakażenie. Ważna jest też wnikliwa obserwacja wyników produkcyjnych tj. czasu tuczu i wykorzystania paszy.
Bakteria wywołująca chorobę przenosi się głównie przez bezpośredni kontakt z kałem chorych zwierząt . Chorobę można przenieść na obuwiu lub sprzęcie gospodarskim a także przez gryzonie.

Żeby ograniczyć chorobę w chlewni trzeba stosować pewne zasady bioasekuracji tj.

• Unikanie zagęszczenia w kojcach
• Dezynfekcja kojców , obuwia i sprzętu
• Unikanie mieszania świń między kojcami
• Ograniczenie stresu związanego ze złymi warunkami klimatycznymi ( zimno, przeciąg)
• W porozumieniu z lekarzem weterynarii stosować odpowiedni program profilaktyczny